Salı sabahı saat 6 sularında, kendimi yüzlerce uykucu ile birlikte bir lise koridorunda tıkış tıkış buldum ve sanki birinci sınıfıma geri dönmüş gibiydim - burada resmedilen ve sıranın göründüğü kadar uzun olmadığı ve bir saat içinde oy verme makinelerine ulaşabileceğimiz konusunda bizi rahatlatmaya çalışan koridor gözetmenleri ile birlikte. Salon gözcüleri! Hiç değişmiyorlar. İki saat sürdü. Ama buna değdi.